- pierwotniaki
- мн найпростіші (зоол.)
Praktyczny słownik polsko-ukraiński. 2014.
pierwotniaki
Look at other dictionaries:
ameboza — ż IV, CMs. amebozazie, blm med. «choroba pasożytnicza człowieka wywoływana przez pierwotniaki (pełzaki czerwonki), objawiająca się zaburzeniami jelitowymi, krwawymi biegunkami itp.; pełzakowica, czerwonka pełzakowa» … Słownik języka polskiego
anaerob — m IV, DB. a, Ms. anaerobbie; lm M. y biol. anaeroby «organizmy mogące żyć i rozwijać się w środowisku nie zawierającym tlenu atmosferycznego, np. niektóre bakterie, pierwotniaki; anaerobionty, anoksybionty, beztlenowce» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
beztlenowiec — m II, DB. beztlenowiecwca; lm M. beztlenowiecwce, D. beztlenowiecwców biol. beztlenowce «organizmy mogące żyć i rozwijać się w środowisku nie zawierającym tlenu atmosferycznego, np. drobnoustroje, a także niektóre pierwotniaki i robaki; anaeroby» … Słownik języka polskiego
chłonąć — ndk Vb, chłonąćnę, chłonąćniesz, chłoń, chłonąćnął, chłonąćnęła, chłonąćnęli, chłonąćnięty «wciągać w siebie; absorbować, wchłaniać, wsysać, pochłaniać» Chłonąć zapach kwiatów, czyste powietrze. Gąbka chłonie wodę. Pierwotniaki chłoną pokarm… … Słownik języka polskiego
cysta — ż IV, CMs. cyście; lm D. cyst 1. biol. «twór przetrwalnikowy w postaci komórki otoczonej grubą błoną (otoczką) wytwarzaną przez niektóre organizmy (np. bakterie i pierwotniaki), umożliwiający im zachowanie zdolności do życia przy nie… … Słownik języka polskiego
drobnoustrój — m I, D. drobnoustrójroju; lm M. drobnoustrójroje, D. drobnoustrójrojów biol. drobnoustroje «niższe organizmy roślinne i zwierzęce, widoczne tylko pod mikroskopem; należą do nich wszystkie bakterie, pierwotniaki i wirusy, liczne glony oraz… … Słownik języka polskiego
entameba — ż IV, CMs. entamebabie; lm D. entamebaeb zool. entameby «Entamoeba, pierwotniaki z rzędu ameb, pełzaki pasożytujące głównie w przewodzie pokarmowym, zwłaszcza ssaków» ‹gr. + ameba› … Słownik języka polskiego
geobiont — m IV, DB. a, Ms. geobiontncie; lm M. y biol. geobionty «organizmy, których środowiskiem jest gleba, np. bakterie, glony, grzyby, pierwotniaki, nicienie, dżdżownice, kret» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
immunologia — ż I, DCMs. immunologiagii, blm «nauka o sposobach swoistego reagowania organizmu na antygeny; powstała w drugiej połowie XIX w. jako dyscyplina medyczna traktująca o odporności organizmu na bakterie, wirusy, pierwotniaki, grzyby itp. czynniki… … Słownik języka polskiego
korzenionóżka — ż III, CMs. korzenionóżkażce; lm D. korzenionóżkażek zool. korzenionóżki «Rhizopoda, pierwotniaki z typu zarodziowych zamieszkujące liczne miejsca wilgotne, wody słodkie i morza, poruszające się za pomocą kurczliwych wypustek plazmatycznych… … Słownik języka polskiego
mikroorganizm — m IV, D. u, Ms. mikroorganizmzmie; lm M. y biol. mikroorganizmy «drobne, widoczne zwykle tylko pod mikroskopem niższe organizmy zwierzęce i roślinne, głównie jednokomórkowe, np. bakterie, pierwotniaki, wirusy, liczne glony i niektóre grzyby;… … Słownik języka polskiego
